เคยสงสัยบ้างไหมว่าเราเป็นเราอย่างตอนนี้ได้อย่างไร อะไรล่ะทำให้ร่างกายที่ประกอบขึ้นด้วยอนุภาคมูลฐานมีชีวิตชีวามีความรู้สึกนึกคิดขึ้นมาได้อย่างมหัศจรรย์ เรามีความรู้สึกรัก โลภ เกลียด หวงแหน และไม่อยากตาย หรือว่าจริง ๆ แล้วชีวิตเป็นมากกว่าที่เรารู้? ชีวิตคืออะไร ความตายคืออะไร สิ้นสุดที่ตรงไหน หรือว่าแท้จริงแล้วเราเป็นผู้เดินทางข้ามผ่านเวลาอันยาวนานอย่างไม่มีวันจบสิ้น แต่หากเป็นเช่นนั้นจริงทำไมเราจำไม่ได้ล่ะ หากเรามีชีวิตอยู่เพราะกรรม ทำไมธรรมชาติไม่สร้างให้เราจดจำอดีตชาติเพื่อแก้ตัว? ยังมีคำถามอื่น ๆ อีกมากมายที่ยากเกินจินตนาการ หากจะเปรียบแล้วมนุษย์เราก็ไม่ต่างจากคอมพิวเตอร์ที่ถูกควบคุมด้วยระบบ AI ร่างกายของเราก็เป็นเพียงฮาร์ดแวร์ที่ขับเคลื่อนด้วยโปรแกรมลึกลับบางอย่างที่ยากจะควบคุมแต่ก็ไม่ยากเกินเข้าใจ เมื่อเข้าใจแล้วทุกอย่างมันเป็นเรื่องธรรมดา... ปริศนาของชีวิตช่างน่าประหลาดใจจริง ๆ แต่หนังสือเล่มนี้จะทำให้คุณเข้าใจชีวิตมากขึ้นและมองมันด้วยมุมที่ต่างออกไป คำถามยาก ๆ ถูกแทนค่าด้วยคำอธิบายง่าย ๆ เชิงวิทยาศาสตร์ที่อ่านง่ายและจินตนาการตามได้จริง เมื่อเจาะลึกลงไปคุณจะพบว่าชีวิตแสนธรรมดาของเรานั้น มัน "ไม่ธรรมดา" เลยจริง ๆ

วันพุธที่ 30 มกราคม พ.ศ. 2556

ทุกข์หายเมื่อเห็น


ใครเคยเล่น หรือเคยดูตะกร้อบ้าง
เวลาคนเตะลูกแป จะเห็นมือที่อยู่คนละฝั่งกับเท้าที่เตะมีอาการเกร็งหงิกงอ

หากมีคนไปถามว่าเกร็งทำไม ไม่ได้ใช้มือเตะสักหน่อย
เจ้าตัวก็จะรู้ตัว แล้วคลาย แล้วหายเกร็ง เพราะเห็นตามจริงว่าไม่รู้จะหงิกไปทำไม



ทุกข์ก็เป็นอาการเกร็งอย่างหนึ่ง ต้องใช้พลังงานมาทำให้เกร็งที่หัวใจ กับสมอง ถ้าเห็นว่ามันเกร็ง ก็เลิกเกร็งซะมันก็หาย ไม่จำเป็นต้องไปแก้ไขที่รากเหตุของมัน เพราะเหตุแท้จริงที่ทำให้เจ็บ และเป็นทุกข์คือมันเกร็ง

ถ้าอกหักแล้วยังยิ้มสบายๆ หัวใจไม่เกร็ง สมองไม่เกร็ง แล้วมันจะทุกข์ได้งัย จริงมะ

พอสมองสั่งมาให้หัวใจ ให้สมองเกร็ง เราเห็น เราก็สั่งให้คลาย เป็นอย่างไปสักพัก สมองมันก็เลิกสั่งไปเอง เพราะไม่มีอะไรคงอยู่ตลอดไป ร่างกายเรารู้จักปรับตัว อะไรที่โดนซ้ำๆ มันจะชิน แล้วเฉย แล้วไม่นับเป็นทุกข์ในที่สุด

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น