ต่อมทำงานไม่สมบูรณ์เพราะมันทำงานตอนมืด เลยถูกเรียกอีกชื่อเป็น ต่อมแห่งความมืด มันจะทำการผลิตเมลาโทนีน เมื่อตารับแสงน้อยลง คือตอนโพล้เพล้
คนในยุคปัจจุบัน ไม่ชอบบรรยายกาศช่วงโพล้เพล้ เพราะเราตื่นกันยันดึกทุกวันจนเป็นนิสัย พอวันไหนว่างพอจะรับรู้ยามโพล้เพล้ เราจะรู้สึกผิดปกติ เพราะเจ้าต่อมไพเนียลจะสั่งให้ร่างกายเข้าโหมดพักคือเตรียมนอน เพื่อเริ่มผลิตสารเมลาโทนินเอาไว้ใช้ยามตื่น แต่เรากลับเข้าใจว่ามืดคือเศร้า เลยกลัวมืด เลยพยายามทำให้สว่าง หาความสำราญ หางานมาต่อต้านความเศร้า ความมืด ต่อมเลยถูกแย่งเวลาทำงาน นานไปๆ ร่างกายเลยขาด Melatonin เมลาโทนิน เลยขาดความสดชื่น และกลายเป็นโรคซึมเศร้าไปในที่สุด
วิธีแก้ไขง่ายๆ คือปรับความคิด และนิสัยเสียใหม่ให้กลับมายอมรับธรรมชาติเดิม คืออยู่กับความมืดอย่างเข้าใจ ไม่สำนึกว่ามันเป็นสิ่งผิดปกติ (เพราะสิ่งปกติของคนในยุคนี้ คือความผิดปกติ) เมื่อทำความเข้าใจไปนานเข้าๆ กระบวนการผลิตเมลาโทนีน ก็จะค่อยๆ ปรับตัวกลับมาดังเดิม ความสดชื่นก็จะคืนกลับมา และโรคซึมเศร้าก็จะหมดไป
คนกลัวเหงา ต้องอยู่กับความเหงา ต้องอยากอยู่เงียบๆคนเดียว ต้องอยากอยู่กับความมืด เพื่อให้โอกาสต่อมไพเนียลได้ทำงานของมัน ความเหงาจึงจะหมดไป
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น